Wprowadzenie do JSX

Weźmy na warsztat poniższą instrukcję przypisania:

const element = <h1>Witaj, świecie!</h1>;

Nieco zaskakującą może się tutaj wydawać przypisywana wartość, która nie jest ani typowym łańcuchem znaków, ani HTML-em.

Taką składnię nazywamy JSX i jest to rozszerzenie składni JavaScriptu o możliwość wstawiania znaczników. Zalecamy używanie jej wraz z Reactem do opisywania, jak powinien wyglądać interfejs graficzny strony. JSX może przypominać język oparty o szablony, jednakże daje on do dyspozycji pełnię możliwości JavaScriptu.

JSX jest tłumaczony jeden do jednego na reactowe “elementy”. Sposoby ich wyświetlania na stronie poznamy w następnym rozdziale. Poniżej znajdziesz podstawy składni JSX, które pozwolą ci szybko zacząć tworzyć kod.

Dlaczego JSX?

React przyjmuje ideę, że logika związana z prezentacją danych jest z natury rzeczy powiązana z innymi elementami logiki biznesowej UI: sposobami przetwarzania zdarzeń w aplikacji, tym, jak stan aplikacji zmienia się w czasie, jak również tym, jak dane są przygotowywane do wyświetlenia.

Zamiast sztucznie rozdzielać technologie, umiejscawiając znaczniki oraz logikę aplikacji w osobnych plikach, React wprowadza podział odpowiedzialności poprzez wprowadzenie luźno powiązanych jednostek, nazywanych “komponentami”, które zawierają zarówno znaczniki HTML, jak i związaną z nimi logikę.

React nie wymaga używania JSX, jednakże większość programistów uważa go za przydatne narzędzie, unaoczniające to, co dzieje się w kodzie javascriptowym operującym na interfejsach graficznych. Pomaga on również Reactowi wyświetlać bardziej użyteczne informacje o błędach i ostrzeżenia.

Pora sprawdzić, jak to działa - do dzieła!

Osadzanie wyrażeń w JSX

W poniższym przykładzie deklarujemy zmienną name, a następnie używamy jej wewnątrz JSX, po prostu otaczając ją nawiasami klamrowymi:

const name = 'Gracjan';const element = <h1>Witaj, {name}</h1>;
ReactDOM.render(
  element,
  document.getElementById('root')
);

Zauważ, że dowolne wyrażenie JavaScriptowe możesz osadzić w JSX poprzez otoczenie go klamrami. Przykładowo, możesz użyć 2 + 2, user.firstName czy formatName(user), jako że są to prawidłowe wyrażenia w języku JavaScript.

W poniższym przykładzie umiejscawiamy wynik wywołania funkcji javascriptowej formatName(user) wewnątrz znacznika <h1>:

function formatName(user) {
  return user.firstName + ' ' + user.lastName;
}

const user = {
  firstName: 'Gracjan',
  lastName: 'Brzęczyszczykiewicz',
};

const element = (
  <h1>
    Witaj, {formatName(user)}!  </h1>
);

ReactDOM.render(
  element,
  document.getElementById('root')
);

Przetestuj kod na CodePen

Dla czytelności podzieliliśmy kod JSX na kilka linii. Nie jest to wprawdzie wymagane, ale polecamy również otaczanie go w nawiasy. Pozwoli to uniknąć pułapek związanych z automatycznym wstawianiem średników w JavaScripcie.

JSX również jest wyrażeniem

Po kompilacji, wyrażenia JSX-owe stają się zwykłymi wywołaniami funkcji w JavaScripcie i są ewaluowane do obiektów javascriptowych.

Oznacza to, że możesz używać znaczników JSX również wewnątrz instrukcji warunkowych if, pętli for, przypisywać je do zmiennych, oczekiwać przekazania jako argumenty do funkcji, zwracać z funkcji i w wielu innych miejscach.

function getGreeting(user) {
  if (user) {
    return <h1>Witaj, {formatName(user)}!</h1>;  }
  return <h1>Witaj, nieznajomy.</h1>;}

Podawanie atrybutów w JSX

Możesz przekazać literał znakowy jako atrybut, używając poniższej składni:

const element = <div tabIndex="0"></div>;

Możesz także przypisać wartość dowolnego wyrażenia javascriptowego do atrybutu, używając nawiasów klamrowych:

const element = <img src={user.avatarUrl}></img>;

Nie otaczaj jednak klamer cudzysłowami, gdy chcesz przekazać wartość jakiegoś wyrażenia do atrybutu. Zalecamy użycie albo cudzysłowów (dla statycznych ciągów znaków), albo klamer (dla wartości wyrażeń), ale nie obydwu naraz (dla tego samego atrybutu).

Uwaga:

Jako że składni JSX jest bliżej do JavaScriptu niż do HTML-a, React DOM do nazywania argumentów używa notacji camelCase zamiast nazw atrybutów HTML-owych.

Przykładowo, w JSX class staje się className, zaś zamiast tabindex używamy tabIndex.

Specyfikowanie elementów potomnych w JSX

Jeśli znacznik jest pusty, możesz zakończyć go bezpośrednio przy pomocy />, podobnie jak ma to miejsce w XML-u:

const element = <img src={user.avatarUrl} />;

Znaczniki JSX mogą jednak również zawierać elementy potomne:

const element = (
  <div>
    <h1>Witaj!</h1>
    <h2>Dobrze cię widzieć.</h2>
  </div>
);

JSX jest odporny na ataki przez wstrzyknięcie kodu

W JSX można bezpiecznie osadzać dane wprowadzone przez użytkownika:

const title = response.potencjalnieZlosliweDane;
// To jest bezpieczne:
const element = <h1>{title}</h1>;

Domyślnie, React DOM stosuje znaki ucieczki w wartościach używanych w JSX, zanim je wyświetli. W ten sposób upewniamy się, że nic, co nie zostało bezpośrednio napisane w kodzie twojej aplikacji, nie zostanie wstrzyknięte w kod strony. Wszystko, co wyświetlamy, zamieniane jest na statyczne łańcuchy znaków. Pozwala to uniknąć ataków typu XSS (Cross-site scripting).

JSX reprezentuje obiekty

Zanim twój kod JSX będzie mógł zostać wyświetlony w przeglądarce, musi zostać odpowiednio przetworzony przez narzędzie takie jak Babel. Babel transpiluje znaczniki JSX do wywołań funkcji React.createElement.

Poniższe dwa fragmenty kodu są sobie równoważne:

const element = (
  <h1 className="greeting">
    Witaj, świecie!
  </h1>
);

const element = React.createElement(
  'h1',
  {className: 'greeting'},
  'Witaj, świecie!'
);

Funkcja React.createElement wykonuje kilka sprawdzeń, które ułatwiają pisanie kodu wolnego od błędów. W swej istocie jednak, zwraca ona po prostu obiekt podobny do poniższego:

// Note: this structure is simplified
const element = {
  type: 'h1',
  props: {
    className: 'greeting',
    children: 'Witaj, świecie'
  }
};

Takie obiekty nazywamy ”elementami reactowymi”. Możesz o nich myśleć jak o sposobie opisania tego, co znajdzie się na ekranie. ReactDOM odczytuje te obiekty i używa ich do skonstruowania drzewa DOM twojej strony, jak również do późniejszego odświeżania go.

Więcej o wyświetlaniu elementów reactowych dowiesz się w następnym rozdziale.

Wskazówka:

Polecamy używanie “Babela” jako definicji języka w twoim ulubionym edytorze. Pozwoli to na poprawne podświetlanie składni ES6 i JSX.